Όταν λειτουργούσαν οι γειτονιές...

Κάποτε, όχι πριν από πολύ καιρό,όταν η γειτονιά είχε την έννοια της συντροφιάς,της παρέας,της διδαχής,της κοινωνικότητας έγιναν από τον άνθρωπο θαύματα.Θυμάμαι τα καλοκαίρια μου στην Σαλαμίνα γιατί την γειτονιά εκεί την έζησα με την σημασία που έπρεπε να έχει μιας και στην Αθήνα είχαμε ήδη "προχωρήσει"και είμασταν ήδη ξένοι ακόμα και στην ίδια πολυκατοικία, τί όμορφες εμπειρίες είχα.Πρώτα πρώτα ήταν το καλύτερο σχολείο και το μεγαλύτερο εμπνευστήριο μιας και οι μεγαλύτερες μάθαιναν τις μικρότερες κέντημα ή ραπτική και φυσικά οι ιδέες της μιας γίνονταν έμπνευση για τις υπόλοιπες.Πόσες τεχνικές δεν μάθαινοταν από την μια γειτόνισσα στην άλλη,πόσες γνώμες έπεφταν στο πώς θα είναι το σχέδιο στο κέντημα ή στο ρούχο.Επειτα οι μανάδες ήρεμες που τα παιδιά τους έπαιζαν χαρούμενα στην αλάνα χωρίς να φοβούνται μην τα χτυπήσει κανένα αυτοκίνητο,έφτιαχναν αριστουργήματα για την προικα των παιδιών τους.Τα παιδιά ελεύθερα να κάνουν όνειρα, να παίζουν κάθε λογής παιχνίδι.Και φυσικά πόσες ιστορίες και παραμύθια από τις μεγαλύτερες σε ηλικία και η ώρα περνούσε όμορφα και δημιουργικά.Ποτε δεν μας ένοιαξε μην χάσουμε την τάδε σειρά στην τηλεόραση,ή μην και δεν κάνουμε chat στο ιντερνετ μιας και όλα ήταν στα πόδια μας.Μαθαίναμε τα νέα της ημέρας,ακούγαμε ιστορίες,μαθαίναμε τέχνες.Τί ωραία εποχή πάντα την αναπολώ και πάντα νοσταλγώ αυτές τις όμορφες στιγμές που μακάρι να ερχόντουσαν πάλι.Τότε έκανα κάποια από τα κάτωθι ή έμαθα τεχνικες για να κάνω αργότερα κάποια εργόχειρα.Αλήθεια εσείς πώς περνάγατε τα καλοκαιρινά σας απογεύματα?Ζήσατε την ΓΕΙΤΟΝΙΑ?
Το πρώτο μου εργόχειρο,ήμουν στην τρίτη δημοτικού τότε και ήταν το πρώτο που έκανα με σταυροβελονιά

Αρκετά αργότερα έφτιαξα αυτό

Σε αυτό έκανα το κορδόνι εγώ και η Θεία μου το κέντημα

Λίγο πριν παντρευτώ τελειώσα αυτό

και τώρα τελευταία τελείωσα

Τώρα έχω στα σκαριά μια τραβέρσα φυστικί και μια με γεμιστό και ελπίζω σύντομα να τα τελειώσω.