Εν τη γεννήση την Παρθενία εφύλαξας, εν την Κοιμήση σου το κόσμο ού κατέλειπες Θεοτόκε...

"Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας· εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλειπες Θεοτόκε. Μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής· και ταις πρεσβείαις ταις σαίς λυτρουμένη εκ θανάτου τας ψυχάς ημών"

Δεκαπένταυγουστος και πάλι.Μια μέρα λύπης που ποτέ άλλοτε δεν μας είχε γεμίσει με τόση χαρά.Η γλυκιά μας Παναγία εκοιμήθει.Τρεις μέρες πριν την είχε επισκεφτεί Αγγελός Κυρίου που της ανήγγειλε ότι θα πήγαινε κοντά στον Αγαπημένο Της Υιό, κοντά στον Θεό.Ως εκ θαύματος την είδηση της επικοίμενης κοίμησης την μαθαίνουν όλοι οι Μαθητές του Κυριού και ας ήταν σκορπισμένοι στα πέρατα της Γής.Με θαυματουργό τρόπο μαζεύονται όλοι στον κήπο της Γεσθημανής και συναντούν την Παναγία μας να ετοιμάζεται για την Κοίμησή Της.

«Απόστολοι εκ περάτων, συναθροισθέντες ενθάδε, Γεσθημανή τω χωρίω, κηδεύσατέ μου το σώμα, και συ Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα».

Και ήρθε η Μεγάλη Ώρα και αφού οι Μαθητές έχουν πάρει την Ευχή Της έρχεται υπέρλαμπρος ο Κύριος και Θεός Της,ο Υιός της Παρθένου Χριστός και παραλαμβάνει την Ψυχή της Παναχράντου Θεοτόκου.Η Παναγία μας μας υπόσχεται ότι μπορεί να φεύγει από αυτόν τον κόσμο αλλά θα είναι το σκαλοπάτι για να φτάνουν οι εκκλήσεις μας στον Υιό Της.Θα είναι αυτή που θα μεσολαβεί τα αιτήματά μας στον Χριστό και θα τον παρακαλεί και αυτή να τα ικανοποιήσει.Είναι Αυτή που θα σταθεί παρηγορία μας,βοήθειά μας, προστασία μας.Θα είναι Πάντα Κοντά μας να τρέχει μαζί με εμάς και να μας οδηγεί.Για αυτό παρόλο που η Παναγία μας κοιμήθηκε και κανονικά θα έπρεπε να λυπόμαστε επειδή όμως θα είναι ο άνθρωπός μας ,το μέσο μας στον Κύριο και Θεό μας για αυτό χαιρόμαστε και η μέρα Κοίμησή Της είναι μέρα χαράς.

Η περιγραφή της Εικόνας της Κοίμησης της Θεοτόκου

Η αγία εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι πολυπρόσωπη. Δύο όμως πρόσωπα ξεχωρίζουν στην όλη παράσταση: Ο Χριστός και η Παναγία. Ο Ιησούς με το ηγεμονικό του παράστημα που κρατεί την ψυχή της Παναγίας, βρέφος φασκιωμένο, και το λιπόσαρκο σκήνωμα της Παναγίας.

«Στην εικόνα δεσπόζει το νεκρικό κρεβάτι, στολισμένο με πλούσια ποδέα, όπου αναπαύεται η Παναγία με τα χέρια σταυρωμένα. Μπροστά στερεωμένο σε ένα απλό κηροπήγιο καίει ένα χοντρό κερί. Πίσω από το νεκρικό κρεβάτι και στη μέση ακριβώς στέκει ο Χριστός με το σώμα σε περίεργη στροφή προς τα δεξιά, προς την κεφαλή της Μητέρας του. Στα χέρια του απλωμένα στην ίδια κατεύθυνση, κρατεί την ψυχή της, που έχει τη μορφή φασκιωμένου μωρού με τα χέρια σταυρωμένα. Τον τριγυρίζει δόξα. Μέσα σʼ αυτήν είναι ζωγραφισμένοι στην κορυφή ένα εξαπτέρυγο και σε μονοχρωμία τέσσερις άγγελοι που πλαισιώνουν το Χριστό με χειρονομίες και έκφραση λύπης στα πρόσωπά τους... Πάνω ακριβώς από το Χριστό στην κορυφή του τόξου της εικόνας έχουν ανοίξει οι πύλες του ουρανού και φαίνονται δύο άγγελοι, πάλι σε μονοχρωμία, να σκύβουν με σκεπασμένα χέρια για να πάρουν με τη σειρά τους την ψυχή. Στην κεφαλή και στα πόδια του νεκρικού κρεβατιού είναι μαζεμένοι οι δώδεκα απόστολοι με εκφράσεις, στάσεις και χειρονομίες που δείχνουν βαθειά λύπη. Ο Πέτρος θυμιατίζει στην κεφαλή της Παναγίας και ο Παύλος σκύβει στα πόδια της. Πιο πίσω είναι τρεις ιεράρχες με ανοιχτά βιβλία και στα αριστερά, στο βάθος, θρηνούν τρεις γυναίκες. Τη σύνθεση κλείνουν στο βάθος, πίσω από τις ομάδες των μαθητών, δύο συμβατικά αρχαιόπρεπα κτήρια. Ανάμεσα σʼ αυτά διαβάζεται η επιγραφή Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ Θ(ΕΟ)ΤΟΚΟΥ» (Α. Καρακατσάνη). Οι τέσσερις (εικονίζονται οι τρεις) ιεράρχες που παραβρέθηκαν στην Κοίμηση, ήταν: ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, ο Ιερόθεος, ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης και ο Τιμόθεος.

Σʼ όλα τα πρόσωπα διακρίνεται η θλίψη, ανάμικτη όμως με τη γλυκιά ελπίδα. Είναι η «χαρμολύπην», το «χαροποιόν πένθος», γνώρισμα των πιστών που ζουν με την προσμονή της ανάστασης. Τούτο βλέπουμε και στα τροπάρια της εορτής, που άλλοτε τονίζουν τον τρόμο και το δέος των αποστόλων, τους οποίους παρουσιάζουν να δακρύζουν και άλλοτε τονίζουν τη χαρά τους, που την εκδηλώνουν με ψαλμούς και ύμνους. Παραθέτουμε δύο αποσπάσματα «Ότε η μετάστασις του αχράντου σου σκήνους ηυτρεπίζετο, τότε οι Απόστολοι περικυκλούντες την κλίνην τρόμω εώρων σε» (Στιχηρό ιδιόμελο όρθρου). «...Και το ζωαρχικόν και θεοδόχον σου σώμα κηδεύσαντες έχαιρον, πανύμνητε» (Δοξαστικό αποστίχων εσπερινού).

Σε μερικές εικόνες εικονίζονται στον ουρανό σύννεφα, που μετέφεραν τους αποστόλους στην Ιερουσαλήμ. Σε πολλές εικόνες της Κοίμησης ζωγραφίζεται και το επεισόδιο του αγγέλου και κόβει με το ξίφος του τα χέρια του Ιεφονία. (Πρόκειται για κείνον τον Εβραίο πο αποπειράθηκε να ρίξει στο έδαφος το λείψανο της Θεοτόκου).

(πηγή :http://www.enoriaka.gr/index.php?option=content&task=view&id=1399&Itemid=2)

Όλοι μας έχουμε δεχτεί την Χάρη της Παναχράντου Θεοτόκου και μας έχει βοηθήσει άπειρες φορές, πολλές φορές χωρίς να το καταλάβουμε.Είναι το Όνομα που αμέσως μετά του Χριστού πρέπει να αναφέρουμε καθημερινά, δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μόλις μας τύχει κάτι το πρώτο που βγαίνει από το στόμα μας είναι το Παναγία μου.Μόνο Αυτήν εμπιστευόμαστε, μόνο αυτή μπορεί να μεσολαβήσει στον Κύριο και Θεό μας για να μας δωθεί η λύση στο προβλημά μας.Ετσι λοιπόν ακόμα και αν δεν είστε φανατικοί της εκκλησίας αύριο επιβάλλεται να πάτε.Πηγαίντε στην εκκλησία και ευχαριστήστε την Παναγία για όλα αυτά που κρυφά και φανερά μας προσφέρει και παρακαλέστε την να μας έχει όλους υπό την σκέπη της και να μας δίνει Υγεία και Σύνεση.

Με το καλό λοιπόν η αυριανή Αγία Ημέρα,η Χάρη της Παναγίας να σας έχει όλους καλά.

Καλό Δεκαπενταύγουστο!!!!